Omgeving Clifden per fiets

Ik kon vannacht niet zo goed in slaap komen. En dan rijdt er om 5.15 uur ook nog eens een vuilniswagen langs om afval in te zamelen.😩

Mijn ontbijt is een verwennerij.

Vandaag ga ik de omgeving op de fiets verkennen. Iets verderop in de winkelstraat is een fietsverhuur. Een zeer gastvrije dame helpt me op weg. Verplichte helm op, fietstas om de rugzak in te stoppen, sleutel voor het slot en 2 routes op papier mee (er zijn meerdere routes hier). Ik begin met de 16 kilometer lange Sky Road (de bekendste: kan ook gelopen worden). Samen met Dolores (zo heet mijn fiets) beklimmen we de Upper Sky Road (bovenlangs bergopwaarts), terwijl we genieten van mooie vergezichten.

 Clifden op achtergrond

Er staat een straf windje. Ik merk dat ik het prettig vind dat ik dit in mijn eigen tempo kan doen. Ik kan stoppen wanneer ik wil, kan rustig foto's/video's maken (worden er weer teveel) en geen tijdsdruk.

Boven aan de top worden we beloond met een schitterend weids uitzicht op het platteland van Connemara, de Atlantische Oceaan, de eilanden en de kustlijn van de county's Mayo in het noorden en Clare in het zuiden. Moeilijk om daar een gehele foto van te maken, daarom; zie video.

Als er een korte regenbui valt, schuil ik even tegen een oud vervallen schuurtje. De voorspellingen voor vandaag waren gister niet zo goed, maar nu het valt hartstikke mee.

Na het klimwerk zoef ik naar beneden. Heerlijk die snelheid, ik raak bijna de 40 km/u aan. Ondertussen heb ik een loopneus en rode koude handen, maar dat mag de pret niet drukken. De zon komt af en toe door, dan is het meteen wat warmer.

Dolores en ik slaan een weggetje in en komen bij een strandje met helder blauwe zee. 

Dan nemen we met de wind in de rug de Lower Sea Road (bergafwaarts richting zee).

Af en toe maar in de remmen knijpen, want de weggetjes zijn vaak smal en je weet niet wat er om de bocht komt vliegen.

We stoppen om naar een kasteelruïne te lopen. Het is fijn om even op andere manier te bewegen. De afstelling stuur - zadel is toch wat anders dan mijn eigen fiets, wat zorgt voor wat druk op mijn schouders.

Beneden bij de zee is de beplanting anders: mooie kleurrijke bloemen.

Na een stop kom ik erachter dat ik aan de rechterkant fiets... het voelt gewoon raar om links te rijden, maar ik ga toch maar naar de andere kant.

We fietsen terug naar Clifden voor een lunch.

Daarna pakken we nog een stukje van een andere route.

Maar daar moet ik op gegeven moment op een drukke weg fietsen, het 1e stuk is op een apart fietspad, maar daarna niet meer. 

Bij Derrigimlagh stoppen we. In dit heidegebied landde in 1919 de 1e non-stop transatlantische vlucht vanuit Newfoundland (VS).

Omdat het dreigt te gaan regenen, keren we om. En inderdaad ineens begint het. Ik probeer een plek te vinden om te schuilen, maar het duurt even voor ik op een oprijlaan onder een boom kan gaan staan.

Als het zo goed als droog is, gaan we in sneltreinvaart terug naar Clifden.

Beneden in de ontvangstruimte van het guesthouse pak ik kopje thee en ontdek ook een pot met lekkere chocoladekoekjes. Dat hadden ze nou niet hoeven doen. Zo verkeerd, maar zo lekker.

Dan is het tijd om de kleren te drogen en een heerlijke lange warme douche.

Voor het avondeten loop ik Guys Bar binnen, maar die is helaas vol, dus kom ik toch weer bij E.J. Kings uit.