Garmisch Partenkirchen

De zon schijnt vanmorgen al vroeg. Deze brengt meteen weer wat meer energie. Vandaag ga ik de reden waarom ik ook naar dit gebied ben gekomen, bezoeken.

Ik rij naar Garmisch Partenkirchen; een kleine 20 minuten hiervandaan. Leuk om deze stad ook eens zomers te bezichtigen. We hebben hier al diverse leuke wintersporttripjes naar toe gemaakt.

Bij het Olympia stadion is de parkeerplaats vol, ik rij een stukje door en kom ik uit bij een andere. Laat die nou gratis zijn.

Dit betekent iets verder lopen, maar van het stadion naar de Partnachklamm, de kloof die ik wil lopen, is het toch al 30 minuten lopen, dus die extra afstand kan er nog wel bij. Ik kom er achter dat ik € 5 aan parkeerkosten uitgespaard heb. Mooie reden om hier een gebakje voor te halen na afloop van de wandeling.

Ik loop eerst door het Olympiastadion. Wat een indrukwekkend stadion is dit. Ik heb het al zo vaak van een afstand zien liggen als we skiënd afdalen op de Zugspitze en op 1 januari als het skischansspringen op tv is. Ik bedenk me dat ik best wel eens van de kleinste schans zou wilen springen. Die iets grotere zou ik als dat bevalt, misschien ook wel durven. Maar die andere 2?

Dan loop ik naar de kloof. Het gedeelte er naar toe is redelijk vlak. Ik had van te voren al een e-ticket gekocht, dus kan bij de ingang zo door lopen. De wandeling door de kloof is een hele mooie; er loopt een smal pad aan de linkerkant, die loopt geleidelijk op, maar er liggen behoorlijk wat kuilen met plassen water op. Ook moet je door behoorlijk wat onverlichte tunnels. Zo handig die zaklamp op je mobiel.

In het midden stroomt het water met grote snelheid en krachtig naar beneden. De grote, hoge rotsmassieven zien er na elk stukje weer anders uit. In combinatie met het groen en de stukjes blauwe lucht vormt het een mooi geheel.

Het wordt me ook gauw duidelijk waarom ze een (regen)jas adviseren. Af en toe vallen er behoorlijke druppels vanaf de wanden zo je nek in.

Aan het eind van de kloof is het mij en met mij vele anderen niet helemaal duidelijk wat nu de bedoeling is. Kun je er om heen lopen (maar dan moet je door de hekken en wat als je er achter komt dat je er niet om heen komt, kun je dan weer door het hek en hoe lang en zwaar is deze route) of is het beter om dezelfde weg weer terug te nemen. Vanwege de onduidelijkheid, kies ik voor de laatste optie.

Alhoewel ik weet dat GP een leuk centrum met leuke winkels en heerlijke konditoreien heeft, ga ik er niet heen. Ik heb meer dan genoeg gedaan/gezien/gelopen vandaag. Maar geniet nog wel hiervan (huisgemaakte ijsthee en stracciatella banaankuche).

Terug in het hotel, kan ik nog even op mijn privéterras genieten van het zonnetje.

Ik wil niet altijd iets over het eten vertellen. Lijkt dan net of ik de hele dag aan het eten ben. Maar het avondeten van vanavond is echt het vermelden waard. Ik ben al een paar keer langs deze plek met biergarten gelopen, maar ga er nu naar toe. Hier wacht mij een allerhartelijkst ontvangst door een oudere gastheer in lederhose. Hij neemt me bijna bij de arm en zoekt een mooi plekje voor mij op het terras. Ook het andere personeel is heel vriendelijk. En dan het eten..het is jammer dat je smaak niet vast kunt leggen, maar wat is de Wiener schnitzel van kalfsvlees een genot. Heeft een super lekkere korst, zacht maar toch knapperig. De cranberrysaus zorgt voor de juiste mix van zout, zuur en zoet.

De aardappelsalade heeft ook al die variatie van zoet/zuur en is romig.

Op het terras klinkt zachte popmuziek. Ondertussen zie ik tussen de bomen door de ondergaande zon weerkaatsen op de bergen. Gaan de lichtjes aan in de bomen van de tuin. Wat een perfecte sfeer. En dan te bedenken dat ik deze tent bijna voorbij was gelopen omdat ik twijfelde over de prijs. 

Een heerlijke dag zo al met al.

Jammer dan weer dat ik bij terugkomst wordt opgewacht door de receptioniste. Of ik alvast mijn eindafrekening wil betalen. Maar ach ja dat moet uiteindelijk toch gebeuren.

Gute Nacht.