Sigriswil en Interlaken Thunersee/Brienzersee

Helaas moeten we dit heerlijke stekje verlaten.

Nog wat stijfjes van onze rit gister gaan op weg naar een nieuwe bestemming en de 2e reden waarom we in Zwitserland zijn beland. Gelukkig hoeven we daarvoor niet zover te rijden. We nemen de toeristische route  ipv de snelweg. Het landschap verandert het wordt heuvel/bergachtiger. Achter deze heuvels steken de grote machtige bergtoppen er nog weer boven uit. Ook de gebouwen zijn hier anders. Alles ziet er wat gemoedelijker/fleuriger uit. Je kunt zien dat we in het Duitstalige gedeelte van Zwitserland zitten. Onderweg stoppen we voor een ijsje. Nog n mooie bijkomstigheid; ze praten hier Duits. Nu kunnen we ons wat verstaanbaarder maken. Na 2 uur rijden komen we aan in Sigriswil. En daar blijkt het uitzicht nog magnifieker te kunnen. Ons pension ligt iets hogerop een berg en heeft een schitterend uitzicht op de Thunersee met daar achter de bergen. De accommodatie is een stuk eenvoudiger, we delen de badkamer met een echtpaar. We hebben wel n eigen wc.

Rond 15.45 uur rijden we naar Interlaken (schitterende 30 minutenroute langs het meer) waar ons een groot avontuur staat te wachten. Daar aangekomen lopen we eerst tegen een betaalprobleem aan. Wij dachten slim te zijn en de auto gratis bij de Lidl te parkeren en naar de bestemming te lopen, maar op dit terrein stonden allerlei borden en cameras dat Lidl bezoekers hier een uur mochten parkeren anders wegsleepregeling. Dan toch maar in het centrum parkeren. We vinden n plekje, maar de betaalautomaat accepteert alleen muntgeld (lees Zwitserse Franc) of je kunt een Qr code downloaden (maar onze 4g werkt niet; Zwitserland valt niet onder EU en zit niet in de bundel). Omdat we in tijdnood komen, vlieg ik n hotel in of ze mij aub willen helpen en muntgeld hebben. Dit hebben ze wel, maar niet voor mijn Euro's. Ze verwijzen mij naar een bankautomaat en als ik daar heb gepind, hebben zij wel muntgeld voor mij. Ben ze eeuwig dankbaar. Dan lopen we snel naar onze afspraak. Net op tijd. Na een kennismaking met de organisatie stappen we samen met een Iraniër in een busje en worden de bergen in gereden. Daar aangekomen moeten we nog een stukje klimmen met een rugzak met apparatuur erin. We krijgen instructies wat er van ons verwacht wordt en oefenen dit, worden in een pak gehezen en dan wordt het afwachten tot de wind goed genoeg is. Dit duurt best even. En dan komt het grote moment daar....ik mag als eerste. Mijn begeleider Joe telt tot 3 en vraagt of ik klaar ben om te rennen, dat ben ik...daar gaan we, we rennen de berg af, tot we worden opgepakt door de wind. Dan begint het grote genieten. Hangend in de lucht kijk ik mijn ogen uit. Wat is het hier mooi. De bergen met groene velden, de blauwe lucht, de Tunersee rechts en de Brienzersee links, daartussen het plaatsje Interlaken waar turquoise rivieren door heen. 

We dwalen in ca 15 minuten langzaam af richting het landingsveld in het centrum van Interlaken. Dit deltavliegen is weer een heel andere belevenis dan het paragliden wat ik eerder heb gedaan. Nu hang/lig je i.p.v. zitten. Beneden is het wachten op Ilse. Zij kon vanwege de wind pas veel later vertrekken (bijna zou haar vlucht niet doorgaan). Die komt met een brede lach beneden, dus heeft net zo genoten als ik.

We eten in Interlaken en rijden in het donker terug. Onze gastvrouw wacht ons op, ze vroeg zich al af waar we bleven. 

Ik zit nog even op ons terrasje en kijk uit op het meer met aan de overkant volop lichtjes en de weerkaatsing hiervan op het water van het plaatsje wat daar tegen de bergen op ligt. Dit komt op foto of film niet tot zijn recht.